διαλυτότητα του πεντοξειδίου του βαναδίου

Mar 27, 2025 Αφήστε ένα μήνυμα

1. Διαλυτότητα στο νερό

Διαλυτότητα:ελαφρώς διαλυτή, περίπου0.8 g/l(20 βαθμοί), σχηματίζει ένα ελαφρώς όξινο διάλυμα (ρΗ ≈ 4).

Διαλυτά προϊόντα: αντιδράμε νερό για να σχηματιστεί metavanadate (HVO3) ή, σε μικρότερο βαθμό, πολυβανικό (π.χ. H2V4O11), ανάλογα με τη συγκέντρωση και το pH.
V2O 5+ H2O → 2HVO3

Φαινόμενο θερμοκρασίας: Η διαλυτότητα αυξάνεται με την αύξηση της θερμοκρασίας (π.χ. σε περίπου 5 g/L στους 100 βαθμούς).

2. Διαλυτότητα σε οξέα

Ισχυρά οξέα (π.χ. θειικό, νιτρικό, υδροχλωρικό):

Διαλύεται εύκολα για να σχηματίσει ένα κατιόν βαναδά (VO 2+) ή VO 2+ (ανάλογα με τη συγκέντρωση οξέος και τις ιδιότητες μείωσης).

Παράδειγμα (σε θειικό οξύ):
V2O 5+2 H2SO4 → 2VO 2++2 SO42 - +2 H2O

Αδύναμα οξέα (π.χ. οξικό οξύ):Λιγότερο διαλυτή, απαιτώντας θέρμανση ή υψηλές συγκεντρώσεις οξέος.

3. Διαλυτότητα σε αλκαλικά

Ισχυρά αλκάλια (π.χ. ΝαΟ, ΚΟΗ):

διαλυτά, σχηματίζουν άχρωτα βαναδικά (π.χ. νατρίου metavanadate navo3):
V2O 5+2 naOH → 2navo 3+ h2o

Σε συμπυκνωμένα αλκάλια, μπορούν να σχηματίζονται πολυβάδοι (π.χ. Na3VO4).

4. Διαλυτότητα σε οργανικούς διαλύτες

Αδιάλυτος: Σχεδόν αδιάλυτα σε κοινούς οργανικούς διαλύτες όπως αιθανόλη, αιθέρα και ακετόνη.

Ειδικοί διαλύτες: Διαλύεται σε ορισμένους οργανικούς διαλύτες που περιέχουν οξυγόνο (π.χ. διάλυμα οξαλικού οξέος) για να σχηματίσουν σύμπλοκα.

5. Παράγοντες που επηρεάζουν τη διαλυτότητα

τιμή pH:

Η διαλυτότητα αυξάνεται σημαντικά υπό όξινες ή έντονα αλκαλικές συνθήκες και μειώνεται σε ουδέτερα ή αδύναμα οξέα/αλκαλικά.

Θερμοκρασία: Η θέρμανση συνήθως αυξάνει τη διαλυτότητα (ειδικά στο νερό).

Οξειδοαναγωγικό περιβάλλον: Η μείωση των οξέων (π.χ. υδροχλωρικό οξύ) μπορεί να μειώσει το V 5+ σε V 4+ αλλάζοντας τη συμπεριφορά διάλυσης.

Οδηγίες χρήσης

Πειραματική διάλυση: Ο διαλύτης πρέπει να επιλεγεί σύμφωνα με το προϊόν στόχου:

Προετοιμάστε το βαναδικό → Διαλύστε με αλκάλια.

Αποκτήστε μια λύση VO 2+ → Διαλύστε σε ένα ισχυρό οξύ.

Συμβουλές για την ασφάλεια: Η διάλυση μπορεί να είναι εξωθερμική ή αέρια (π.χ., όταν αντιδρά με μειωμένα οξέα), οπότε θα πρέπει να διεξάγεται όταν είναι διαθέσιμος ο εξαερισμός.